نگاهی بر سیاست‌های آموزش و مراقبت در دوران کودکی در کره جنوبی

این یادداشت به بررسی سیاست‌ها و پروژه‌های مختلف مراقبت از کودکان و آموزش دوران کودکی در کره جنوبی پرداخته است. هدف اصلی این سیاست‌ها ارتقاء کیفیت خدمات مراقبتی و آموزشی، بهبود شرایط کاری کارکنان، و افزایش دسترسی خانواده‌ها به خدمات با کیفیت است. به‌طور کلی، این سیاست‌ها از سال 2000 به‌ویژه پس از بحران‌های جمعیتی و اجتماعی و کاهش نرخ تولد در این کشور شدت بیشتری گرفته است.

پروژه‌های اصلی سیاست‌های مراقبت از کودکان در کره جنوبی

1. سیستم اعتبارسنجی مراکز مراقبت از کودکان: دولت کره جنوبی در تلاش است که کیفیت خدمات در مراکز خصوصی مراقبت از کودکان را از طریق یک سیستم اعتبارسنجی افزایش دهد. این اعتبارسنجی به‌صورت داوطلبانه انجام می‌شود، بدین‌صورت که مراکز درخواست اعتبار می‌کنند، خود را ارزیابی کرده و سپس یک تیم متخصص برای ارزیابی به محل می‌رود. هدف این برنامه تأکید بر بهبود شرایط کار در مراکز خصوصی است.
2. ارزیابی مهدکودک‌ها: بر اساس قانون آموزش پیش‌دبستانی 2004، دولت کره جنوبی به زودی ارزیابی‌های مهدکودک‌ها را آغاز کرده است. این ارزیابی‌ها پس از آزمایش‌های مقدماتی در سال 2007 به‌طور ملی اجرا خواهند شد. هدف از این ارزیابی‌ها، تأکید بر کیفیت آموزش و مراقبت از کودکان پیش‌دبستانی است.
3. بهبود شرایط ایمنی و محیطی مراکز: دولت کره جنوبی در پنج سال گذشته بودجه‌های خود را به‌طور چشم‌گیری افزایش داده تا شرایط فیزیکی مراکز مراقبت از کودکان را بهبود بخشد. این پروژه‌ها شامل تقویت استانداردها برای تجهیزات داخلی و خارجی مراکز، بهبود ایمنی محیط، و تأسیس تجهیزات اضطراری در صورت وقوع حوادث یا بلایای طبیعی است. باوجوداین، مشکلات ایمنی همچنان وجود دارد و والدین از کیفیت ایمنی مراکز ناراضی هستند.
4. بهبود شرایط کاری کارکنان: دولت کره جنوبی به‌منظور افزایش سطح دستمزدها و بهبود شرایط کاری کارکنان مراکز خصوصی، از جمله معلمان مهدکودک‌ها، کمک‌هزینه‌هایی به‌ویژه برای کارکنان در مناطق روستایی پرداخت کرده است. این اقدامات در راستای کاهش نرخ چرخش بالا و جذب و نگهداری معلمان با مهارت و تجربه بالا انجام می‌شود. با وجود این اقدامات، مشکلاتی همچنان باقی‌مانده‌اند و شرایط کاری کارکنان در این بخش به‌طور کلی نارضایتی‌هایی را به دنبال دارد.
5. توسعه و اصلاح برنامه‌های درسی: یکی از پروژه‌های کلیدی دولت کره جنوبی در جهت بهبود کیفیت خدمات، توسعه و توزیع برنامه‌های درسی استاندارد برای کودکان پیش‌دبستانی است. این برنامه‌ها به‌طور خاص برای کودکان ۳ تا ۵ سال طراحی شده‌اند تا تجربه‌های آموزشی مناسبی برای رشد و توسعه آن‌ها فراهم کنند. در حال حاضر، ویرایش هفتم برنامه درسی ملی مهدکودک‌ها در حال اجرا است.

چالش‌های اصلی در سیاست‌های مراقبت از کودکان

در حالی که اقدامات انجام‌شده در راستای بهبود کیفیت خدمات و محیط‌های کاری مثبت ارزیابی می‌شود، نقدهایی نیز به این سیاست‌ها وارد است:

1. مقایسه بخش دولتی و خصوصی: تفاوت‌های بسیاری بین خدمات بخش دولتی و خصوصی وجود دارد. بسیاری از والدین، با وجود هزینه‌های بالای مراقبت از کودکان، از کیفیت خدمات ارائه‌شده ناراضی هستند. در این میان، چالش اصلی، عدم وجود شفافیت در نحوه تخصیص و استفاده از بودجه‌های دولتی برای پشتیبانی از مراکز مراقبت از کودکان و مهدکودک‌ها است.
2. انتقاد از مداخلات دولت: برخی از اپراتورهای مراکز مراقبت از کودکان از مداخلات دولت در تنظیم مقررات و شرایط ایمنی مراکز انتقاد دارند و خواستار کاهش مداخلات دولتی و پذیرش سیستم خودتنظیمی هستند. این در حالی است که برخی کارشناسان معتقدند که دولت باید همچنان کنترل خود را در زمینه نظارت بر ایمنی و کیفیت خدمات حفظ کند تا از بروز مشکلات اخلاقی جلوگیری شود.
3. بحث بین گسترش مراکز دولتی و استفاده از مراکز خصوصی: برخی از کارشناسان معتقدند که ایجاد مراکز دولتی جدید ممکن است از نظر مالی امکان‌پذیر نباشد و بنابراین باید بر ارتقای کیفیت مراکز خصوصی تمرکز کرد. این گروه بر این باور است که استفاده از ظرفیت مراکز خصوصی موجود راهی به‌صرفه‌تر است. از طرف دیگر، گروهی دیگر از فعالان اجتماعی بر این عقیده‌اند که سیاست‌ها باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که خدمات مراقبت از کودکان به‌طور عادلانه برای همه گروه‌ها در دسترس باشد.
4. حمایت مالی از خانواده‌ها vs. حمایت عمومی: یکی از مسائل دیگر، سیاست‌های حمایتی است که برخی از مقامات اقتصادی بر آن تأکید دارند. این مقامات معتقدند که باید حمایت‌ها به‌طور اختصاصی به گروه‌های کم‌درآمد محدود شود، اما در مقابل، گروهی از فعالان اجتماعی و کارشناسان بر این باورند که چون خدمات مراقبت از کودکان فواید اجتماعی گسترده‌ای دارد، باید این حمایت‌ها به‌طور عمومی برای تمامی گروه‌ها ارائه شود.

چالش‌های اقتصادی و اجتماعی

یکی از مسائل دیگر که در سیاست‌های کره جنوبی در نظر گرفته شده است، بحث بین «حمایت از مؤسسات» و «حمایت از کودکان» است. به‌طور خاص، برخی از کارشناسان پیشنهاد داده‌اند که کمک‌ها باید مستقیماً به کودکان اختصاص یابد تا شفافیت بیشتری در حمایت‌های مالی ایجاد شود و در نهایت این کمک‌ها منجر به بهبود کیفیت خدمات شود. در حالی که برخی دیگر اعتقاد دارند که حمایت از مؤسسات، به‌ویژه از جنبه پرداخت دستمزد کارکنان، باید ادامه یابد تا کیفیت خدمات پایدار بماند.

نتیجه‌گیری

در نهایت، سیاست‌های مراقبت از کودکان در کره جنوبی در حال تغییر از رویکردهای سنتی به رویکردهایی پیشرفته‌تر و نوآورانه‌تر هستند. این تغییرات عمدتاً به‌واسطه بحران‌های اجتماعی و کاهش نرخ باروری صورت گرفته است. با این حال، برای رسیدن به اهداف بلندمدت این سیاست‌ها، از جمله تقویت مشارکت زنان در فعالیت‌های اقتصادی و افزایش نرخ باروری، به مطالعات علمی بیشتر نیاز است تا مشخص شود کدام سیاست‌ها بیشترین تأثیر را دارند و کدام‌یک می‌توانند به بهبود دسترسی و کیفیت خدمات کمک کنند. این نیاز به داده‌های علمی و شواهد عینی برای پشتیبانی از سیاست‌ها و بهینه‌سازی نتایج آن‌ها بسیار مهم است.

تدوین و ترجمه: مهسا تیزچنگ، دبیر کارگروه توانمندسازی اندیشکده بانوان، جهاد دانشگاهی واحد الزهرا(س)

منبع:

 https://ijccep.springeropen.com/articles/10.1007/2288-6729-1-1-59