چگونه امید می تواند به تاب اوری کمک کند

اما تاب‌آوری فقط توانایی تحمل یک مشکل نیست. از دید یک روانشناس متخصص در بهبود آسیب ها و مشکلات روانشناسی، تاب آوری به معنی دسترسی به همه توانایی‌های مقابله‌ای است. تاب آوری راهی برای کنار آمدن با ناملایمات و توانایی به دست آوردن دانش از آن ناملایمات است و ممکن است به شما کمک کند مکانیسم های مقابله‌ای خود را برای آینده بهبود بخشد.
برخی افراد به طور طبیعی حتی در شرایط دشوار خوشبین هستند. به طور کلی، تاب‌آوری چیزی است که در وهله اول مورد نیاز است. ابتدا از طریق تجربیات ما در دوران کودکی، به طور بالقوه، و سپس با عبور از چالش‌های اجتناب ناپذیر زندگی است. 
اگر در حال حاضر کسی هستید که شرایط برایتان سخت شده است یا حتی در تلاش برای خوش بین بودن احساس خوبی ندارید، بدانید که امیدواری لزوماً به این معنا نیست که فکر کنید همه چیز همیشه شگفت‌انگیز خواهد شد.
امید یک دارایی و یک فرصت برابر است که همه مردم می توانند به آن دسترسی داشته باشند. ما هر روز می شنویم که مردم از واژه امید استفاده می کنند. اما این  امید دقیقا چیست؟  مردم از آن در مکالمات روزانه استفاده می کنند: “امیدوارم این شغل را پیدا کنم. “امیدوارم فردا روز بهتری باشد.”  “امیدوارم در قرعه کشی  برنده شوم.”و ...
کلمه امید یک معنای مبهم ایجاد کرده است. افکارِ آرزومندانه و کمی شانس را در هم می آمیزد. اگر اینطور باشد پس باید  چیزی به طور جادویی و بدون تلاش اتفاق بیافتد.  در این تعریف از امید، یک تماشاگرِ منفعل، منتظر ظاهر شدن یک نتیجه است. بسیاری از مردم از قدرت پشت این کلمه کوچک چهار حرفی بی خبرند. از نظر علم، امیدی که در درون دارید و امیدی که در اینجا به آن اشاره شده است، نیروی فعالی است که در زندگی و موفقیت های آینده انسان نقشی محوری دارد.
 امید در قاموس روانشناسی با ارائه اهداف، مسیرها و اختیار برای دستیابی به نتایج به شناخت فرد کمک می کند.
دکتر چارلز اشنایدر، روانشناس و پیشگام در تحقیقات امید از دانشگاه کانزاس ، می‌گوید: « امید یک حالت شناختی مثبت مبتنی بر احساس عزم و برنامه‌ریزی برای دستیابی به هدف است.» 
امید مفهومی مبهم با تعریفی مبهم نیست بلکه نیرویی قدرتمند و علمی قابل سنجش است که فرد را به سمت نتایج مثبت زندگی سوق می دهد. به سلامت جسمی و روانی فرد حتی در مواجهه با شرایط سخت زندگی، کمک میکند. امید به فرد این امکان را می‌دهد که آینده‌ای متفاوت را تصور کند و به دنبال آن باشد. این یک نیروی قدرتمند است. امید به فرد مسیری می‌دهد تا پتانسیل‌هایی درون خود را کشف کنند. امید در توسعه تاب آوری به ما کمک می کند تا توانمند باشیم و پیشرفت کنیم.
امید یک دارایی و یک فرصت برابر است که همه مردم می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند.  این یک دارایی شناختی قدرتمند است.
 امید چگونه ایجاد می شود؟

سه جزء اصلی با هم کار می کنند تا امید را شکل دهند:

اهداف، عاملیت و مسیرها امید روشی برای اندیشه کردن است که ما در هر جنبه ای از زندگی خود از آن استفاده می کنیم.  در تعیین اهداف آسان یا سخت، یافتن راه‌هایی برای حل مشکلات، و حتی داشتن اراده برای تلاش کردن، تأثیر می‌گذارد.
امید را می توان از طریق اعمال، روابط و تجربیات مختلف تقویت یا تضعیف کرد.  افرادی که با آنها تعامل داریم و چیزهایی که با آنها روبرو می شویم به ما می آموزند که امیدوار باشیم یا تسلیم شویم. همه ما برای پیدا کردن مسیرمان نیاز به امید داریم .دراین مسیر تاریک و ناشناخته زندگی امروزه تنها چیزی که میتواند گرمی بخش و قوت قلب ما باشد امید است  و تنها چیزی که میتواند روشنی بخش راه ما باشد تا ما زودتر به هدف برسیم همین امید است. نکته شایان توجه آن است که میدانیم امید با افسردگی رابطه الاکلنگی دارند وقتی یکی بالا می رود، دیگری سقوط می کند. 
امیدوار بودن را نباید از احساس واقعیت سنجی خود کم کنید. نباید خودمان را فریب دهیم و فکر کنیم همه چیز الزاما خوب خواهد شد. امید در واقع فقط زمینه‌ای از انتظارات واقع بینانه به همراه قدرت تجسم بهبود شرایط درون روانی و محیطی است.
برای برخی افراد، ممکن است امیدوار بودن غیر قابل تجسم باشد. با توجه به نظریه‌های امید در روانشناسی دلیل این وضعیت می‌تواند موارد مختلفی باشد. در این شرایط گزینه‌های درمانی در پیش روی فرد قرار می گیرد. بهترین انتخاب همیشه سریع ترین نخواهد بود. ممکن است نا امیدی دلائل مشخص یا عینی داشته باشد که در زمان کوتاهی بر طرف شوند. اما در سایر شرایط به کمک تخصصی یک روانشناس نیاز خواهید داشت.

ریشه تاب آوری در خاک امید است بسیاری از ما یاد گرفته‌ایم که با واکنشهای دفاعی مثل کناره گیری،بی توجهی ،مقاومت و جنگیدن و یا افزایش اطلاعات، خود را در برابر آسیب‌های دنیا محافظت کنیم. این واکنشها "زرهی" برای محافظت است این زره درد را دور نگه می دارد و در مدیریت احساسات ما را یاری میکند. تاب آوری برخاسته از امید می¬تواند به ما کمک کند تا بعد از مواجهه با مشکلات دوباره از جا برخیزیم و شادتر و موفقتر و با سلامتی بیشتر با ناملایمات روبرو شویم و به راهمان ادامه دهیم. 
 
با امید است که ما می¬توانیم تعادلی را برای حفاظت از خودمان و افراد آسیب دیده برقرار کنیم. امید دلیل و بهانه ای برای زندگی کردن به ما میدهد. ما برای مقاومت در برابر شکستها و مشکلات و برای تداوم در رویارویی با موانع به امیدنیاز داریم امید به ما کمک میکند وقتی زمین خوریدم دوباره از جای برخیزیم .کوچکترین بذر امید می تواند ما را در تاریکترین شرایط به جلو سوق دهد. باور اینکه در گوشه های تاریک اطراف ما نقاط روشنی وجود دارد ما را به حرکت وامیدارد. امید تاب آوری را می آفریند.
امید بر ساختار و شکل دهی مغز ما تاثیر بسزایی دارد. امید نمی¬تواند درد ها را درمان کند و یا مشکلات را از بین ببرد اما می¬تواند به ما کمک کند تا هنگام رویارویی با اضطراب و استرس منطقی تر و بهتر عمل کنیم.
امید به ما کمک می¬کند تا برای رسیدن به هدف، خودمان را ، یا مسیرمان را تغییر دهیم . امید به ما کمک میکند تا از مغزمان مراقبت کنیم تا مسیر های جدید عصبی را شکل دهد و حتی وقتی در میان مشکلات محاصره شده ایم راههای جدید فکر کردن را بیاموزیم. مغز کار خودش انجام می¬دهد. پس ما هم می¬توانیم یاد بگیریم که چگونه کار خودمان را انجام دهیم . امید تاب آوری را پرورش میدهد. تاب آوری برخاسته از امید می¬تواند به ما کمک کند تا بعد از مواجهه با مشکلات دوباره از جا برخیزیم و شادتر و موفقتر و با سلامتی بیشتر با ناملایمات روبرو شویم و به راهمان ادامه دهیم. 
چه چیزی در امیدواری به ما کمک می¬کند. خاصیت انعطاف پذیری مغز نیز دلیلی برای امیدواری است. مغز می¬تواند به همان راحتی که با محرک های منفی سازگار می شود، با محرک های مثبت جدید سازگار شود و تغییر کند مغز ما دائماً توسط تجربه شکل می گیرد.بیشتر افراد نسبت به گذشته پیش رفتارها و افکار بسیار متفاوتی داشته ایم  این تفاوت ها، همان نوروپلاستیسیتی (انعطاف پذیری عصبی) در عمل مغز است. یعنی تغییراتی در ساختار و سازماندهی مغز، که در حین تجربه، یادگیری، و سازگاری رخ می دهد.
 
هر بار که یک فکر یا احساس تکرار می شود، ما یک مسیر عصبی را تقویت می کنیم و با هر فکر جدید، ما شروع به خلق یک مسیر تازه برای "بودن و ادامه زندگی" می کنیم. این تغییرات کوچک، وقتی به اندازه کافی تکرار شوند، منجر به تغییراتی در نحوه عملکرد مغز ما می شوند.
 
نوروپلاستیسیتی بخش عضله سازی مغز است. هرکاری را که اغلب انجام می دهیم و تکرار می¬کنیم، در آن قوی تر می شویم، و آنچه که انجام نمی دهیم آرام آرام محو می شود. این پایه فیزیکی است برای اینکه که تکرار یک فکر یا عمل برای بارها و بارها، قدرت آن را زیاد می کند، در طول زمان اتوماتیک می شود، و جزئی از ما می شود.

 
"ما به معنای واقعی کلمه به آن چیزی تبدیل می شویم که می اندیشیم و انجام می دهیم".
نوروپلاستیسیتی در سراسر زندگی ما در حال فعالیت است. بر اساس اینکه چه چیزی مورد استفاده قرار می گیرد، ارتباطات داخل مغز ما بطور دائمی قوی تر یا ضعیف تر می شوند. افراد جوان به آسانی تغییر می کنند، چون مغز آنها خیلی انعطاف پذیر است. اما همانطور که سن ما زیاد می شود، تغییرات به آسانی رخ نمی دهند، چون مغز با گذشت زمان، بخشی از انعطاف پذیری خود را از دست می دهد و ما در نحوه فکر کردن، یاد گرفتن و ادراک بیشتر ثابت می شویم.از آنجا که مغز محور همه افکار و اعمال ماست، با کنترل نوروپلاستیسیتی می توانیم همه کارهایی را که انجام می دهیم و همه فکرهایی که می¬کنیم را، بهبود بخشیم. 
 
"ترازویی را در نظر بگیرید که یک کفه آن آسیب ها و رنجها و جهت دیگر آن تاب آوری و امید است. هر قدر که ما کفه مثبت این ترازو را از امید پر می کنیم، کفه دیگر آن که آسیب ها و رنجها هستند سبکتر می شود ."

چند توصیه کاربردی برای تقویت حس امیدواری
•    به پشت سر خود نگاه کنید. با مرور داستان زندگیتان و پشت سر گذاشتن مشکلات قبلی دیدگاه مثبت‏‌ترى نسبت به آینده خویش پیدا خواهید کرد. بهترین راه براى یافتن امیداوری به زندگی یادآورى نعمت‏ها و امدادهاى الهى در گذشته است.
•    از قدرت و حس امید انسان‌های بزرگ و پیامبران الگو بگیرید و در پرتو اعتقاد به معاد و ایجاد نگرش مثبت نسبت به مرگ، امیدواریتان را تقویت کنید.
•    با شناسایی معنا و هدف زندگیتان و شناخت افکار مانع ایجاد کننده و حذف آن افکار، امیدواری به زندگی را در خود تقویت کنید.
•    دست از کوشش و قدم برداشتن در زندگی برندارید و بدانید زندگی آسان نیست. خداوند در قرآن می‌فرماید«همانا انسان را در رنج و سختی آفریدیم. »
•    مهم نیست که در چه موقعیتی گیر کرده باشید، نباید بترسید؛ چراکه خداوند همیشه با شما خواهد بود. هر زمان که ترس وارد زندگیتان شد، به خدا روی بیاورید و از او کمک بخواهید تا موقعیتتان را بهبود بخشد.
•    معمولا افرادی که در زندگی خود قانع هستند، دچار ناامیدی نمی‌شوند. به این معنا که اگر به حداکثر نرسد ناامید نمی‌شود و قدر همانی که هست را می‌داند.
•    به خودتان و سلامتی‌تان توجه کنید. تغذیه مناسب و پرهیز از استعمال سیگار و مواد مخدر، پرهیز از مصرف الکل، افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم، کنترل استرس و فشار روانی، خوش بینی و تفکر مثبت به طور حتم در افزایش امیدواری به زندگی به شما کمک می‌کند.