آشنایی با مبانی بلاکچین و رمز ارز های دیجیتال
به دنیای نامحدود ارزهای دیجیتال خوش آمدید. می‌توان گفت که شما در حال حاضر از ۹۰ درصد مردم جهان خوش‌شانس‌تر هستید چون طبق برآوردها، فقط حدود ده درصد از مردم جهان اسم «بیت کوین» را شنیده‌اند. اغراق نیست اگر بگوییم فقط کمتر از ۵ درصد مردم جهان واقعاً بیت کوین را می‌شناسند. موضوع فقط بیت کوین نیست. به عقیده بسیاری از اقتصاددان‌ها، ارزهای دیجیتال آینده جهان هستند، حتی اگر بیت کوین نابود شود.
یک خبر خوب دیگر اینکه سردرگم بودن در این حوزه یک مسئله کاملاً طبیعی محسوب می‌شود. عمر کل ارزهای دیجیتال و بلاک چین به ۱۱ سال هم نمی‌رسد، بنابراین چیز عجیبی نیست اگر با صدها مفهوم عجیب و غریب بمباران شوید و ندانید که از کجا شروع کنید. در این راهنما ما با ارائه یک نقشه راه به شما کمک می‌کنیم تا بهتر بتوانید بیت کوین، بلاک چین و ارزهای دیجیتال دیگر را بشناسید و تا حدی از سردرگمی نجات پیدا کنید.
همانطور که برای بنا کردن یک ساختمان، قبل از هر کاری از پایه و پی شروع به کار می‌کنند، در دنیای ارزهای دیجیتال هم قبل از انجام هر اقدامی باید مفاهیم پایه و اصلی آن را بدانید. در قدم اول با تاریخچه پول، مفهوم کرپیتوکارنسی، بیت کوین، بلاک چین و اتریوم آشنا می‌شوید.
تاریخچه پول
هزاران سال پیش و در زمان انقلاب کشاورزی، انسان متوجه شد که نمی‌تواند همه نیازهایش را خودش تامین کند و باید با دیگران به تعامل بپردازد. به این ترتیب، در ابتدا سیستم «دادوستد پایاپای» یا «تبادل کالا به کالا» مورد استفاده قرار گرفت.
کشاورز زحمت‌کشی که گندم تولید می‌کرد، گندم‌های اضافی‌اش را با آهنگری که ابزار می‌ساخت عوض می‌کرد. اما این سیستم مشکلات زیادی داشت. آیا ارزش این کیسه گندم با ارزش این داس برابر است؟ اگر آهنگر به گندم نیاز نداشت و نیازش چیز دیگری بود چه؟ چطور کیسه‌های سنگین گندم را با خود حمل کنیم؟ این سوالات بود که بشر را به فکر اختراع یک واسط تبادل یا همان «پول» انداخت.
به این ترتیب، مردمِ هر منطقه یک سری کالای خاص را که مورد توافق همه بود، به عنوان واسط تبادل در نظر گرفتند. مثلاً در یک منطقه خاص از صدف دریایی و در یک منطقه دیگر از پنبه به عنوان واسط تبادل بهره می‌بردند. به این سیستم، «سیستم پول‌کالایی» هم می‌گویند.
خیلی زود طلا و نقره و یک سری از فلزات گران‌بها به دلیل ویژگی‌های خاصشان (مثل دوام و کمیابی) به عنوان پول مورد استفاده قرار گرفتند و سپس حکومت‌ها، سکه‌های فلزی خود را ضرب کردند که نشانی از قدرتشان هم بود.
بعد از گذشت سال‌ها از همه‌گیر شدن سکه‌های فلزی، راه حلی برای مشکل حمل و نقل سکه‌ها پیدا شد. مراکزی به وجود آمدند که بازرگانان طلاها و سکه‌هایشان را پیش آن‌ها به امانت می‌گذاشتند و در ازای آن رسید دریافت می‌کردند. بازرگانان به راحتی می‌توانستند با آن رسیدها خرید و فروش کنند بدون اینکه نیاز باشد مقدار زیادی طلا و سکه حمل کنند. آن مراکز پدران بانک‌های امروزی هستند و آن رسیدها پدران اسکناس‌های امروزی.
اسکناس‌های ابتدایی دارای پشتوانه طلا یا دیگر دارایی‌های ارزشمند بودند. تا سال ۱۹۷۱ پشتوانه دلار هم طلا بود تا اینکه رئیس جمهور وقت آمریکا این قانون را از میان برداشت.
نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا در حال اعلام پایان استاندارد طلا
بر خلاف تصور عموم، اسکناس‌های امروزی هیچ‌گونه پشتوانه‌ای ندارند و بانک‌های مرکزی بدون هیچ محدودیتی می‌توانند پول چاپ کنند.
ظهور اینترنت باعث شد تا پول صرفاً به یک سری اعداد و ارقام در حساب بانکی ما روی سرورهای کامپیوتر تبدیل شود. زمانی که با اینترنت یا خودپرداز از حساب خود به حساب دوستتان پول واریز می‌کنید، تنها عملی که رخ می‌دهد این است که از رقم حساب شما مقداری کسر شده و به رقم حساب دوستتان مقداری اضافه می‌شود، بدون اینکه هیچ انتقال فیزیکی صورت بگیرد.
سیستم اقتصادی فعلی دنیا درگیر مشکلات زیادی است. تورم، بدهی‌های سنگین، رکود و بحران‌های فلج‌کننده اقتصادی چیزهایی نیست که این روز‌ها کسی با آن‌ها غریبه باشد.
تا اینکه در سال ۲۰۰۸ شکل جدیدی از پول توسط فرد ناشناسی به اسم ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. بیت کوین. پولی که هیچ بانک یا دولتی نمی‌تواند آن را کنترل کند. شبکه‌ای که بدون نیاز به هیچ واسطه‌ای می‌تواند مقدار زیادی پول را به صورت خیلی سریع و ارزان از یک نقطه به نقطه دیگری منتقل کند. مفهوم کریپتوکارنسی یا همان پول‌های غیرمتمرکز از همین جا شکل گرفت.
روند تکامل پول
بیت کوین اولین کریپتوکارنسی دنیاست. یک کریپتوکارنسی، دارایی دیجیتال و شبکه غیرمتمرکزی است که از رمزنگاری پیشرفته و دفتر کل توزیع شده استفاده می‌کند. فرق آن با پول‌ها و شبکه‌های دیگر این است که هیچ سازمان، بانک یا دولتی بر تراکنش‌های آن یا تولید واحدهای پولی جدید کنترلی ندارد.
در شبکه یک ارز دیجیتال، همه این حق را دارند که در تایید تراکنش‌های شبکه و کنترل آن شرکت کنند. در واقع بر خلاف سیستم بانکی و سیستم‌های مالی متمرکز که فقط چند نهاد خاص بر روی آن کنترل دارند، در سیستم یک ارز دیجیتال هیچکس به تنهایی مالک شبکه نیست و هیچ به تنهایی نمی‌تواند کنترل شبکه را بدست بگیرد، بلکه هر کس که اکوسیستم وصل می‌شود، بخشی از آن خواهد بود.
کریپتوکارنسی‌ها را می‌توان به صورت مستقیم و بدون دخالت هرگونه واسطه‌ای در اینترنت به شخص دیگری ارسال کرد. یعنی برای ارسال ارزهای دیجیتال به یکدیگر نیازی به افتتاح حساب بانکی، استفاده از خدمات بانک‌ها یا هر سازمان واسطه دیگری نخواهید داشت.
محمد می‌تواند کریپتوکارنسی (مثل بیت کوین) بخرد و به راحتی برای برادر خود در ژاپن ارسال کند بدون اینکه نیاز باشد از بانک یا هرگونه سازمان واسطه‌ای کمک بگیرد.
همانطور که گفتیم، کریپتوکارنسی‌ها یا همان ارزهای دیجیتال از یک دفتر کل توزیع شده استفاده می‌کنند. دفتر کل توزیع شده‌ای که اغلب کرپیتوکارنسی‌ها روی آن کار می‌کنند، «بلاک چین» نام دارد. در ادامه با این مفاهیم بیشتر آشنا خواهید شد. در حال حاضر بیش از ۳,۰۰۰ کریپتوکارنسی مختلف با اهداف گوناگون وجود دارد اما مشهورترین‌ِ آن‌ها بیت کوین، اتریوم، ریپل و لایت کوین هستند.
با سیستم‌های متمرکز، ما همیشه در حال اعتماد کردن به اشخاص و سازمان‌های مختلف هستیم. وقتی که پول خود را در بانک پس‌انداز می‌کنیم، مجبور به اعتماد کردن به بانک هستیم. وقتی که فایلی را در فیس‌بوک منتشر می‌کنیم به فیس‌بوک اعتماد می‌کنیم که از اطلاعات ما حفاظت کند. کرپیتوکارنسی‌ها با بهره‌گیری از مفهوم تمرکززدایی، رمزنگاری و دفتر کل توزیع شده، به دنبال آن هستند که ما را از اعتماد بی‌نیاز کنند.
مفهوم ارز دیجیتال در یک نگاه
سروش